TA CHOROBA PODSTęPNIE NISZCZY ORGANIZM. MOżE UJAWNIć SIę NAWET PO 20 LATACH
Borelioza jest chorobą wywoływaną przez bakterię Borrelia burgdorferi i przenoszoną przez kleszcze. W naszym kraju za boreliozę odpowiadają głównie bakterie Borrelia garinii oraz Borrelia afzelii. Infekcję zwalcza się antybiotykami, a leczenie trwa od 2 do 4 tygodni. Co jednak dzieje się, gdy choroba pozostaje niewykryta? Infekcja może powodować wiele szkód w organizmie - i to nawet po 20 latach.
Czym jest borelioza
Na boreliozę może zachorować każdy. Obecnie nie mamy żadnej szczepionki przeciwko tej chorobie - możemy się jedynie chronić przed ukłuciem przez kleszcza odpowiednio się ubierając (zakrywamy nogi i ramiona oraz głowę, gdy idziemy do lasu oraz stosując repelenty (produkty odstraszające kleszcze). Nie każdy atak kleszcza kończy się boreliozą. Chorobę roznoszą tylko te zakażone, a więc nie musimy od razu wpadać w panikę, jeżeli zauważymy kleszcza na naszej skórze. Po ukłuciu widzimy zwykle ślad na skórze świadczący o reakcji alergicznej. W zależności od wrażliwości układu odpornościowego będzie to mniejsze lub większe zaczerwienienie, obrzęk, świąd itp. Ale miejmy na uwadze, że kleszcze mogą przenosić dwie groźne choroby: boreliozę i kleszczowe zapalenie mózgu.
Trzy etapy nieleczonej boreliozy
Pierwsze objawy boreliozy pojawiają się po około 10-14 dniach od ukłucia i przypominają grypę. W miejscu ugryzienia pojawia się wysypka nazywana rumieniem wędrującym - jednak ten objaw występuje tylko u co drugiej zakażonej osoby. Rumień zaczyna się od małej kolistej zmiany o średnicy 1-1,5 cm. W kolejnych dniach stopniowo się powiększa, tworząc na przemian czerwone i białe koła, a następnie zanika. Boreliozę rozpoznaje się na postawie objawów klinicznych w połączeniu z wynikami badań serologicznych pod kątem obecności swoistych przeciwciał.
Nieleczona borelioza przechodzi przez kilka etapów:
- pierwszy etap nazywany jest wczesną zlokalizowaną boreliozą (bakterie nie rozprzestrzeniły się jeszcze po organizmie) - to wtedy najłatwiej ją wyleczyć;
- drugi etap nazywany jest wczesną rozsianą boreliozą (bakterie zaczęły rozprzestrzeniać się po organizmie);
- trzeci etap nazywany jest późno rozsianą boreliozą (bakterie rozprzestrzeniły się i dotarły do odległych miejsc w ciele, takich jak stawy i nerwy).
Objawy kliniczne wczesnej boreliozy to:
- objawy grypopodobne (ale nie jak przy przeziębieniu) - dreszcze, gorączka oraz bóle mięśni;
- zmęczenie, osłabienie;
- ból głowy i sztywność karku;
- bolesność mięśni i ból stawów;
- powiększone węzły chłonne;
- ból gardła.
Drugi etap zaczyna się po kilku tygodniach lub miesiącach od ugryzienia przez zakażonego kleszcza. Bakteria zaczyna rozsiewać się po organizmie, wywołując szereg objawów, takich jak: problemy z sercem, (np. kołatanie serca, ból w klatce piersiowej, zapalenie mięśnia sercowego), zmiany widzenia, zapalenie opon mózgowych charakteryzujące się silnym bólem głowy, sztywnością karku i gorączką, paraliż twarzy (tzw. porażenie Bella), a także dreszcze, gorączka, bóle głowy, wysypka, zmęczenie, ból, osłabienie lub drętwienie rąk i nóg.
Objawy niewyleczonej boreliozy po latach
Jeżeli nie udało nam się wyleczyć boreliozy na dwóch wczesnych etapach, choroba może przycichnąć, pozornie więc nic nam nie jest. Zdarza się jednak, że bakteria nadal pozostaje aktywna i powoli wyniszcza nasz organizm, atakując różne narządy. Możemy to odczuć po wielu latach. Jednym z takich późnych powikłań jest przewlekłe boreliozowe zapalenie stawów, objawiające się cyklicznymi bólami kostno-stawowymi, obrzękiem oraz bólem stawów, najczęściej kolanowych, rzadziej biodrowych i nadgarstkowych. Ten stan może przejść w przewlekłe zapalenie stawów.
Oprócz zapalenia stawów grozą nam zaburzenia neurologiczne, takie jak trudności z koncentracją, zwane "mgłą mózgową" (forma encefalopatii lub uszkodzenia mózgu), uszkodzenie nerwów w całym ciele, w tym w skórze, mięśniach i narządach wewnętrznych (polineuropatia).
Możliwe objawy późnej, rozsianej boreliozy to:
- zapalenie stawów (w dużych stawach lub w pobliżu miejsca zakażenia);
- silne bóle głowy, migreny;
- zawroty głowy;
- bóle migrujące w stawach, które pojawiają się i znikają;
- sztywna, bolesna szyja;
- zespół chronicznego zmęczenia;
- zaburzenia snu, bezsenność;
- zaburzenia rytmu serca;
- zamglenie psychiczne, problemy z koncentracją;
- problemy z pamięcią i przetwarzaniem informacji;
- drętwienie rąk, nóg, dłoni lub stóp.